در میان قوم بختیاری این رسم باب بود که هرگاه شخص جوانی که مال و ثروتی نداشت و یا از خانواده متوسطی بود و می خواست دختر خانواده ای را که از لحاظ مادی و جایگاه از خانواده خودش بالاتر بود، به زنی بگیرد، و با توجه به میزان شیربها، قادر به پرداخت هزینه های ازدواج نبود؛ در صورت تمایل خانواده دختر و نشست بزرگان فامیل، می بایست بمدت 7 سال به خدمت خانواده دختر در می آمد و بعنوان شخصی فعال و پرکار با تلاش و جدیت بیش از سایر افراد خانواده در کوچ، کشاورزی، دامداری قافله ( از محل زندگی تا شهر و بلعکس با توجه به دوری از شهر ) و غیره انجام وظیفه نماید و پس از 7 سال دختر شخص مورد نظر را به عقد خود درآورد و این در حالی بود که بعضی در کنار پدر زن و با کمک آنها زندگی را شروع نموده و بعضی در کنار خانواده پدری زندگی مشترک خود را آغاز می کردند.

 لازم به توضیح است که مقدار شیربها برای دختر افراد شاخص حداقل 10 راس گوسفند بعنوان سر شیرینی یا همان بله بران و تعداد بیش از 50 گوسفند و بز ، 4 گاو و یک رأس مادیان یا قاطر، یک قبضه اسلحه و مقداری ملک و یا درخت میوه مانند انار، نخل خرما، گردو و غیره بعنوان شیربها محسوب می شد که افراد تهی دست قادر به تهیه آن نبود.

 منبع لامردون

پوشش دفاعی چوپان بختیاری

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: